We gaan naar Brixen, een beeldschoon oud stadje een eindje boven Bolzano, met een grote betekenis ooit in de katholieke kerkhistorie. Er was lange rijd de bisschop gevestigd. In de binnenstad is een enorme Dom, een enorme burcht, en hele leuke smalle straatjes met winkeltjes en woonhuizen. Niet helemaal vertoeristiseerd nog. Er zijn ook een paar wonderlijke schilderijen van olifanten uit de tijd dat mensen nog nooit een olifant gezien hadden.
De heenweg naar Brixen rijden we door de bergen, wel anderhalf uur haarspeldbochten, want de grote provinciale weg staat weer vol file. Dat fenomeen hebben we gisteren al beleefd. Deze bergweg blijkt hoog en prachtig en bochtig en smal, ook geen onverdeeld genoegen dus. Elke tegenligger bezorgt me een hartverzakking. Het ziet er uit alsof het echt niet past, twee auto's die elkaar passeren, en rechts dreigt de afgrond, maar het gaat steeds toch, nèt, stapvoets, rakelings. Ik zit stijf van de stress, ik wil naar huis, zeg ik. Die bomvolle camping, die enge bergwegen. Het is genoeg geweest. Ik wil niet meer!
Maar Brixen is echt een heel leuk stadje met leuke winkeltjes, op een handwerksmarktje koop ik twee zilveren ringen, blingbling, we vinden in een van de stegen een ontzettend leuk barretje annex jazzcafé, eindelijk eens een osm-gevoel, en dat sust het wel weer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten