Omdat we reizen zoals we reizen - op de bonnefooi - zijn de verplaatsdagen een grote uitdaging. De machtige tent moet opgeruimd en alles moet weer in de bolide gepropt, we weten niet waar naar toe, en dan daar naar toe. We hebben gidsjes gekocht maar die zijn niet zo scheutig met adressen van kleine campings.
De camping in Nassereith was in die zin een geschenk uit de hemel, in geen een gidsje maar via Google Maps. Onze buren daar kwamen er al jaren omdat je er zo fijn kunt zijn en overal naar toe kunt. De verplaatsdag begint met het bellen naar de ons aangeraden campings, maar die zijn allemaal vol.
En zo komen we - uiteindelijk weer via Google Maps - uit op camping Al Plan in Enneberg (Duits) ofwel Santo Vigil (Italiaans). Dit stuk Tirol (Südtirol) heeft verliezer Oostenrijk na WO I aan winnaar Italië moeten afstaan. Dat is alweer een eeuw geleden. Ik verwachtte dat de camping in the middle of nowhere zou liggen maar we blijken in een enorm druk ski-gebied met bijbehorende infrastructuur terechtgekomen te zijn.
De camping heeft behalve veel camper- en caravanplaatsen ook een heel groot grasveld zonder indeling en zonder schaduw. Na zo'n intieme camping onder de bomen aan een beekje is dat even wennen. Maar het went snel. Zulke vakanties maken je bewust van je een verwachtingen en doen een groot beroep op je aanpassingsvermogen. Het is altijd anders dan je hoopte en eerst valt het altijd tegen. En lager is het eigenlijk wel OK.
Het is grappig om te zien hoe zo'n open ruimte zonder regels zich ontwikkelt en verhoudt. Je hebt tegenwoordig ook stadspleinen zonder belijning waar al het verkeer zich voorzichtig met alles en iedereen rekening houdend overheen manoeuvreert. Dat gaat ook. Wij gaan aan de rand staan bij een bloemenveld tussen een paar hele kleine tentjes in. Als je het zwarte grondzeil neerlegt voel je je een enorme agressor.
Sommige kampeerderder kiezen ervoor zo dicht mogelijk bij het toiletgebouw te staan en staan dicht op elkaar. Bij ons stukje vinden de mensen ruimte belangrijker dan gemak. Italiaanse jongeren kamperen trouwens graag op een kluit. Allemaal kleine tentjes rond een partytent. Het voegt zich allemaal en het is heel rustig en gemoedelijk. Op de huilbaby naast ons na.
Het is ook leuk om naar ieders oplossingen voor schaduw te kijken. Want het is nog steeds heel warm en de zon is onbarmhartig. Tot nu toe hebben we in Engeland en Zweden gekampeerd. Daar is zon wat minder een issue dan hier. De ruime tent hebben we indertijd gekocht met het oog op het schrikbeeld dagenlang régen. Aan dagen hittegolf hadden we niet gedacht. De tent heeft geen luifels.
Vanuit het dorp kun je met bussen gratis de bergen in. Dat zullen ze wel doen om een overschot aan auto's bovenin de bergen tegen te gaan, waar dan niet genoeg parkeerplaatsen zijn. Dat hadden we op Gran Canaria.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten