We hebben nog een paar dagen te gaan. Vraagstuk van de dag: hoe die in te vullen? Bobby wil wel naar een prachtig meer, het Mooiste Meer van de Dolomieten. In diverse gidsjes staan foto's van een prachtig verstild meer met een roeiboot. Maar er staat ook te lezen dat dit meer op nummer 1 van de daguitstapjes staat en dat daarom auto's daar verboden zijn en dat je het laatste stuk met een bus moet. Ik zie het al weer voor me. Te volle parkeerplekken, overvolle horeca en souvenirwinkeltjes. En vervolgens een wandelpad propvol kinderwagens. Nee, nee, liever niet.
Uiteindelijk valt de keuze voor vandaag op een dagje boven op de eigen alm. In het gras. Kleedje mee, boek mee, schetsboek mee, kleurboek mee, muziek mee. Beetje existeren.
Ik heb een boek mee naar de alm: 'Ons soort mensen', van de Duitse schrijfster Juli Zeh, alom geprezen, Nobelprijswinnaar in spe, maar wel 670 bladzijden. Het is mooi en knap maar een beetje teveel van het goede voor dit moment. In plaats daarvan doe ik weer een Gaudi-mandala, de vierde al deze week, ditmaal in de kleuren van de alm. Blauw vam de lucht en groen van het gras en de bomen. Het is twee uur werk. Heel bevredigend.
Bobby leest en slaapt en luistert muziek. Wij samen op dat kleedje. Hoe mooi en vredig zijn wij zo. Morgen weer? vraagt hij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten