Ik ga naar de kapper, omdat het echt niet meer zit. En ook vanwege het feestje. En omdat ik er niet meer doorheen kom. Mijn kam is erop stuk gebroken.
Mijn Poolse kapster Bea is een beetje ondersteboven van de staat van mijn haar, zo droog en allemaal dode punten. Eigenlijk moeten er hele stukken af, zegt ze, maar dat wil ik natuurlijk niet. Ze is drieënhalf uur met me bezig, tot ná sluitingstijd. Haar collega Dennis giechelt dat ze de tondeuse er maar over moet halen.
Cremespoeling en leave-in-crème helpen niet meer, zegt ze en ze raadt me aan er even heel vaak ‘haarmasker’ in te smeren. Als het kan dat er de hele avond en nacht in laten zitten. Het komt van de chemicaliën..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten