Margreeth van de Springertuin appt in de groepsapp dat ze weer even aan het rozen snoeien gaat. Daar is ze al twee weken mee bezig. Er zijn enorm veel uit hun kluiten gewassen rozenstruiken. Bossages. Het lijkt me leuk om haar even te helpen. Het valt niet mee voor een clubje amateurs, zo’n veel te grote tuin. We weten niet welke rozen het zijn, en alle rozensoorten snoei je weer anders. ‘Ik doe maar wat’, zegt ze. ‘Het is vast beter dan niets doen.’ Het ziet er in elk geval heel beheerst uit waar ze gesnoeid heeft.
Onbeheerst en schier onbeheersbaar ziet vervolgens haar afvalberg er uit. Dus ik help die enorme doornentakken klein krijgen in een megatas. Knip knip, knip knip. Dat is mooi werk. Gewoon doorwerken, en ooit is het klaar. In het lentezonnetje. Zij blij, ik blij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten