Het is een mooi afscheid van Marg met best veel mensen. Familie. Vrienden. Buren. Exen. De nacht ervoor lig ik in bed te spoken over mijn speech en mijn outfit, zoals je dat in de nacht kunt hebben. De-speech-is-veel-te-lang. De-kleren-die-ik-uitgekozen-heb-te-licht. Alles moet anders.
We zijn gevraagd een bloem mee te nemen. Ik neem een tak magnolia mee.
Alles is zoals het is, en gaat zoals het gaat. En het is goed. Iedereen die elkaar omhelst en vasthoudt. Oude verbanden die uit elkaar waren gevallen weer bij elkaar. En nu is ze er niet meer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten