Liever dan naar zoom-kerkdiensten kijk ik op zondagochtend naar ‘De verwondering’ met Annemiek Schrijver. Niet elke gast is even boeiend, vorige week had ze bijvoorbeeld Bart Chabot, zegt me weinig, maar vandaag is het weer raak. Voor mij dan. Ze heeft als gast Cuong Lu, een Vietnamees-Nederlandse boeddhist. Hij kwam in de jaren tachtig naar Nederland, waar hij moeilijk kon aarden omdat hij als kind alleen maar oorlog had meegemaakt. Hij kende alleen maar vechten, geen vrede. Geen vriendschap.
Hij leefde zestien jaar als monnik in Plum Village bij Thich Nhat Hanh, en is toen vertrokken, omdat hij zich realiseerde dat hij almaar zijn best aan het doen was een goede monnik te zijn. Je bent, je bent niet goed of slecht, je bent beide, goed en slecht naast elkaar.
Het is zo’n leuk verrassend gesprek. Met zijn Vietnamese accent doet hij steeds onverwachte uitspraken. Zoals dat je je elkaar bij de eerste ontmoeting écht ziet, en dat daarna je beeld van de ander troebel wordt door je ideeën over die ander. Hij is nu geestelijk verzorger in gevangenissen, en de jongens zijn heel blij met hem omdat hij ze benadert zónder idee over ze. Zonder veroordeling. Hij gaat naast ze zitten en het is goed. Elders lees ik in een interview dat hij 20 minuten nodig heeft met iemand om leeg en stil te worden. Hij noemt zichzelf een stilteling.
Zoals deze man over het leven praat, zo wil je zo wel wekelijks bij hem zitten en van hem leren.
Verder kijken/lezen
Geen opmerkingen:
Een reactie posten