We hebben bij de Buurttaxi een nieuwe ‘buurman’, een Carwash. Op het bedrijventerrein Nieuw Overvecht zijn al diverse carwashes, maar als ondernemer kun je het altijd proberen. Als de Buurttaxi haar auto’s daar gratis mag laten wassen mag de nieuwe Carwash zich ‘sponsor’ noemen en krijgt die een reclamebord op een van onze Toyota’s. Dus of ik de wagen even wil laten wassen.
Op de een of andere manier zie ik altijd een beetje op tegen zulke dingen. Je weet niet hoe het gaat en wat er mis kan gaan. Laat-anderen-dat-maar-doen. Ik denk dat meer vrouwen dan mannen dat hebben. En het zijn echt hersenspinsels, muizenissen, je komt er vrijwel altijd wel uit. Als je maar geen haast hebt.
Cor is vandaag de andere chauffeur. Hij is weilwaar een man, maar hij blijkt zulke klusjes helemáál niet te willen en is heel tevreden dat ik de opdracht heb gekregen. Want bij zoiets moet je ineens uit je comfort zone. Hoe rijd je naar binnen, heb je een pasje nodig?? Moet je op een knop drukken…? En hoe gaan doe sponsorborden van het dak af. En hoe schroef je de antenne eraf. Frits komt terug van de ochtenddienst. Hij blijkt al bij de nieuwe wasstraat geweest te zijn. De mannen wassen zelf de auto’s, vertelt hij. En de antenne draai je linksom los, weet hij. (Bruggetje: ‘Links-is-los’.) Cor zegt: ‘Ik kom hier voor mijn plezier, ik wil geen moeilijke dingen doen.’ De auto aan de lader hangen is ook zo’n ding, dat wil hij ook niet. Ook dat laat hij graag aan mij over.
En de route naar de vaccinatiestraat? Zag je daar ook tegenop? Ja daar zag hij ook tegenop. Ik vind het heerlijk om zulke dingen uit te wisselen, angsten, tegenstribbelingen, voorkeur voor de bekende weg. Je moet je er niet te veel door laten leiden, maar het bij jezelf (en anderen) registreren en erom lachen doet goed.
De mannen van de de nieuwe autowasstraat zijn heel aardig. Ze zien eruit als een groep Turkse broers en neven. Ze wassen inderdaad zelf de auto’s met zachte borstels en wissers en doeken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten