Voortdurend word ik heen en weer geslingerd tussen nieuwsgierigheid naar de omgeving en de behoefte aan rust voor mijn voet en dus in en rond het huisje blijven. Vanmiddag gaan we er toch maar weer op uit, een stukje langs de kust noordwaarts naar Saint-Valéry-de-Caux. Het is mooi zonnig weer maar koud en het waait hard. Maakt de zee wel fantastisch. Louter idylle is het hier niet, want we passeren onderweg wel een kerncentrale. Paluel. Zeer straf omhekt.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten