Vandaag lopen we met tien. We worden al een instituutje. Er is een vaste kern die meeloopt, er komen af en toe nieuwe mensen aanwaaien… Na afloop doen we een rondje: wat heb je beleefd! En sommigen vertellen dat ze met een groot verdriet liepen, vanwege sterfgevallen, en dat uiteindelijk door het samen in stilte lopen het verdriet minder scherp werd.
Bij mij leiden de stille wandelingen steeds tot intense dankbaarheid. Met de mooie natuurgebiedjes zo vlak bij huis, de aardige mensen die meelopen, de tevredenheid met het samen stil zijn… Dat ik dit bedacht heb en dat het werkt…
Geen opmerkingen:
Een reactie posten