Ik ben een fervent volger van schrijver Gerbrand Bakker. Al jaren volg ik zijn blog over zijn leven in de Eifel, zijn leven in Amsterdam, zijn literaire uitstapjes, zijn meningen over het boekenvak. Het is zo divers, zo geestig, zo eerlijk, zo menselijk, zo breed geïnteresseerd. Ooit stond ik tijdens een Boekenbal in de Stadsschouwburg te Amsterdam op het balkon met Vinnie te roken, en toen raakten we aan de praat met de ook stevig rokende Gerbrand Bakker die veel interesse in Vinnie had en niet in mij. Maar dit terzijde. Nu moest ik natuurlijk weer een stapel boeken mee op het weekje vakantie. En omdat ik geen idee heb waar ik - eenmaal weg van huis en haard interesse in heb - leen ik breed. Zowel papier als digitaal.
Dit boek van Gerbrand Bakker heb ik digitaal. Rotgrond bestaat niet is een titel die mij als volkstuinierder vast meer aanspreekt dan iemand zonder tuin. Hij schijnt het te zeggen over de karige grond in Griekenland, waar hij in een stuk over schrijft, en waar hij zich tijdens die reis mee verzoent, maar daar ben ik nog niet. Het is een verzameling stukken en columns over de natuur. Hij is boerenzoon uit de polder, hovenier, tuinier, wandelaar. Zo vertrouwd met de aarde. Verhuisd naar Amsterdam. Op een gegeven moment kocht hij een huis in de Eifel met 1600 vierkante meter grond. Waar hij jaren over schreef in Trouw, maar nu al jaren niet meer. Over zijn tuin schrijft hij zo heerlijk nuchter. Zo wars van regels en modes en opvattingen. Een tuin is een universum in beweging, nooit af. Zegt veel over de eigenaar.
In het kader van de behoefte aan reflecties op tuinen en tuinieren heb ik ook een Romke van der Ka mee, Alles kan wachten. Over ontspannen tuinieren. Daar blijkt Gerbrand Bakker dan weer kritisch over. Hij noemt tuinen die nogal verwaarloosd zijn Romke van der Ka-tuinen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten