Drop

Bobby’s dropdoos is verboden gebied voor mij maar nu heeft hij zulke lekker drop dat het heel heel heel moeilijk is. Zoet zout zacht en groot. Diep in de nacht word ik wakker, moet ik naar de wc en dan heb ik ineens zin in drop. Dus ik in het donker naar de dropdoos en op de tast pak ik een hele grote drop. Het is en zwaar kauwen. En dan lig ik weer in bed en zit er een vulling in mijn drop. Of een kroon. Shit. Die kroon van afgelopen mei. Meer dan 500 euro kostte die.

En zo beland ik einde middag in de stoel van een vreemde tandarts, want mijn eigen tandarts zit bomvol. Ik ben nogal tandartsangstig, dus het is een hele toer. Ook al zeggen ze dat het geen pijn doet, ik lig helemaal verkrampt te stressen tot ze me een verdoving geven. Dat is voor iedereen rustiger. En na een half uur is het klaar. 

Eenmaal uit de tandartsstoel ben ik meteen weer bijdehand. Is dat normaal vraag ik, dat zo’n kroon er binnen een half jaar af valt? Ik heb het melding gemaakt van een dropje, niet van die enórme drop. Nee, dat is het niet. Valt het dan onder iets als garantie? In het kader van Nee-heb-je. Ja zegt hij! Twee keer trots.