Misschien, zeggen wij Geschwister tegen elkaar, misschien moeten we maar aansturen op een Vrijgemaakt Verzorgingshuis, waar ze psalmen zingen, bijbellezen, bidden. In godsnaam dan maar. Ik heb beloofd dat ik met haar naar haar kerk ga morgen. Ik lees voor uit haar bijbel aan tafel. Ik!Wilt u een advocaatje, vraag ik tegen half tien. Ze knikt en glundert voluit. De zuster die niet veel later komt helpen uitkleden en te bedde gaan kijkt een eindje mee naar de digitale fotoreeks en zegt: 'Wat was u een knappe meid!' 'Wàs?' vraagt Mutti, bijna koket. We hebben zomaar ineens weer gewoon plezier.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten