Ter troost vanwege van alles haal ik bij het Tuincentrum een grote doos viooltjes. Ik moet me aan het begin van de lente altijd erg beheersen bij het tuincentrum. Als je je even laat gaan wordt het meteen zo'n kakelbonte boel: Die hel-gele narcissen, de rode tulpen, de blauwe druifjes, ze zijn allemaal even aanlokkelijk, maar ze kleuren niet echt op een stadsbalkon. Vinnie vertelt wel eens over hoe hij en zijn man door het Tuincentrum lopen: de een stapelt de kar vol gekleurde bloemetjes, waarna de ander die weer terugzet en vervangt door esthetisch unicolor.
Hoewel ik dat overdreven vind probeer ik me toch ook passende kleuren te richten. Enige witte tulpen heb ik, witte narcissen. En blauwe druifjes en paars-witte violen. In de bakken komt een plantje van vorig jaar op, ik herinner me nog dat ik ze haalde. Roze pluimen. Maar dat was in het najaar. Geen idee of die in het voorjaar ook iets doen.
Het is een heel werk dit alles in de bakken te krijgen en de oude bladeren achter de potten weg te halen. En als het allemaal klaar is zie je er haast niets van. Maar het is een aankondiging van de lente. Stil maar wacht maar alles wordt nieuw.... De buurman fleurt er ook helemaal van op dat hij zijn buurvrouw met haar plantjesmanie in de weer ziet.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten