Vanmiddag gaan we naar d'Amandelboom in Bilthoven. Dit verzorgingshuis is onderdeel van de Accolade Zorggroep die gereformeerde verzorgingshuizen beheert. En dat betekent dan Vrijgemaakt Gereformeerde. Een van hun huizen is De Arendshorst te Assen. Daar woonde vroeger onze oma. Het stond middenin de Molukkerswijk. Als wij op zondag naar oma gingen dan schalden de psalmen je uit het hele pand tegemoet.
De intake-mevrouw (in hardroze gekleed) denk dat wij voor een gewóne kamer komen, maar als we die gezien hebben, verrast door het contrast met de kamers vorige week in Loosdrecht - vraag ik: maar zulke ruime fijne kamers hebben de PG-afdelingen toch niet. O! zegt ze, gaat het om PG! Dat was drie weken geleden (toen twee andere Geschwister waren gaan kijken) nog niet duidelijk. Nee, zeggen we, maar nu wel.
Dan gaan we naar de PG-afdeling en we laten ons door een aardig jongmens uit Veenendaal de voordelen van een Gristelijk huis uitleggen. Dat ze als Gristenen zo aardig zijn in de bejegening. Ik wil zelf dat Mutti ingebed wordt door psalmen, dus ik zeg niets.
In de auto terug naar Amsterdam zeggen we tegen elkaar: Wat worden we mild! We denken er het onze van, maar we spreken ze niet meer tegen. We slaan ook niet meer op tilt. Als ze zeggen dat zij zo goed zijn in bejegening, dan gaan wij niet zeggen: Nou dat hebben wij anders vroeger wel anders meegemaakt. En waar ging het nu allemaal over! Of de slang in het Paradijs nu wel of niet gesproken had. Hele gemeenschappen barstten uit hun voegen. Families spleten.En toch willen we misschien wel dat Mutti hier naar toe gaat.
Er is niet een lange wachtlijst zegt de mevrouw, maar er zijn ook weinig mutaties. Dat is neem ik aan eufemistisch voor: Er gaat hier niemand dood.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten