De voorjaarsvakantie eindigt met storm. Ineens is dat hele grote brede oneindige strand weg. In de verre verte ligt dat befaamde zeehondenrif, maar of daar nu nog zeehondje op liggen? Niet alleen het brede eindeloze strand is weg, ook het smalle strand. Nu is het duidelijk waarom er zo'n betonnen wal is opgeworpen. Zonder die wal was er al lang geen Borkum mee. De aangespoelde boot ligt ineens weer een stukje in zee.
In de storm bezoeken we de sauna. In je naakje op een breed balkon bij ondergaande zon, o hoe romantisch prachtig - lopen af te koelen in windkracht 8! Hu! Heb ik dat weer!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten