'U was op vakantie, hè,' zegt de man van het naaiatelier. 'Nou, de makers van de gordijnen waren ook op vakantie...; Blijkbaar was het kwijt zijn van mijn gordijnen afgelopen maandag een echte misser, die niet bij de bedrijfscultuur hoort. Ik werp een blik door het naaiatelier en zie ze van verre al hangen, mijn nieuwe gordijnen. Hèhè.'U was op vakantie, hè,' zegt de man van het naaiatelier. 'Nou, de makers van de gordijnen waren ook op vakantie...' Blijkbaar was het kwijt zijn van mijn gordijnen afgelopen maandag voor hen ook een echte misser, die niet bij de bedrijfscultuur hoort.
- Waar was u op vakantie, vraagt hij terwijl hij de gordijnen inpakt. Ik ben nu alweer zo vaak geweest, ik word een beetje eigen.
- In Venetië, antwoord ik.
- Venetië? Wat is dat? vraagt hij.
- Venetië, kent u dat niet? Dat is Italië.
- O. Nee, heeft hij nooit van gehoord.
- Venetië is een hele mooie oude stad in het water. Práchtig.
Wat kan ik zeggen om hem in Venetië te krijgen?
Volgens mij is topografie bij de mediterrane medelanders niet zo ontwikkeld. Laatst heb ik ook al aan een Marokkaanse vrouw bij de tramhalte uitleg gegeven over de seizoenen, dat het in Scandinavië zomers de hele dag licht is en 's winters de hele dag donker. Daar had ze nog nooit van gehoord. Niet van Scandinavië en niet van de wisseling der seizoenen.
Hoe dan ook, de gordijnen hangen en het lijkt net alsof ze hier altijd al hangen hebben. Het past, het hoort, het is hier weer een beetje meer af en thuis. Aangekleed. Zoals op de foto boven zien ze er overdag uit, bij tegenlicht. Rechts een foto bij avond.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten