De dag begint als een kleine nachtmerrie: ik ga met de trein van tien over acht. Eerst moet ik in de regen een weg vinden dor de bouwput rond de Catherijnesingel en Hoog Catherijne, waar noch de fietsers noch de voetgangers door kunnen lopen of fietsen maar in elkaars drukte verstrikt raken.
Daarna is Perron 5 mudjevol en denk je: die massa past nooit in die trein. Maar op de een of andere manier lukt dat toch en sta je 25 minuten lang vast als haringen in een tonnetje.
Op Amstel krijg je vervolgens het tafereel dat de mensenmassa niet op de smalle roltrappen past en dat iedereen wil voordringen, wat niet lukt. En dan nog door de stromende regen naar kantoor.
Ik weet meteen weer waarom ik en met mij zoveel mensen met de auto gaan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten