'Wat fíjn, dat zo'n Geluk je op Oudere Leeftijd overkomt,' zegt mij de directeur. Hartelijk klapzoent hij mij op beide wangen.
Ik kan er nog steeds niet aan wennen dat ik sinds een maand of wat ineens in de categorie 'oudere' val. Dat mensen dat zéggen en het misschien niet eens onaardig bedoelen.
Het is dat deze sprekerd zelf over de zestig is en een tweede huwelijk heeft met een vrouw van achter in de vijftig, dat ik denk: Ach laat maar. Maar hij had me ook gewoon kunnen feliciteren.
'Zonder het boterbriefje waren we ook heel gelukkig hoor,' pruttel ik nog wel. 'Maar dat je voor elkaar KIEST,' betoogt hij, 'dat geeft toch wel iets extra's.' Ik ga maar niet in discussie ten overstaande van mijn twintigjarige collega's, en glimlach.
De mensen op de foto zijn over de honderd, by the way. Dát is nog eens ouder!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten