Wereldvraagstukken

Terwijl ik me bezighoud met mijn gedoetjes laat ik de grote wereldvraagstukken de wereldvraagstukken. Ze zijn me te groot. Wat kan ik ermee? Moet ik me niet voortdurend van alle details en analyses op de hoogte houden? Van IS? Oekraïne? Griekenland? Schiet ik tekort als ik het een dagje oversla? Zou het wèl volgen mijn eigen gedoe niet relativeren? De miljoenen Syrische vluchtelingen in tochtige tenten in de vrieskou en sneeuw? Moet ik niet wat actiever worden voor de noodlijdende medemens? Maar wat dan?

Van de week zie ik bij toeval de Human-documentaire 'Speciale vlucht' over een Zwitsers uitzetcentrum, waar illegale asielzoekers vastgezet worden en op enige moment teruggebracht naar hun land van herkomst. Dat daadwerkelijk uitzetten kan maanden tot jaren duren. Het is heel indrukwekkend wat er in zo'n centrum allemaal gebeurt. De mannen moeten zich rustig houden anders worden ze sowieso onmiddellijk uitgezet. Zo'n uitzetcentrum is net een gevangenis, het is alsof ze criminelen zijn, maar ze hebben eigenlijk niets misdaan. 

Je ziet een sterke band tussen de bewoners onderling en ook tussen  bewakers en bewoners. Maar ook grote machtsongelijkheid, Die bewoners zijn supergespannen en gefrustreerd, ze voelen zich gewoon niet als mens behandeld. Als ze met zo'n medewerker een gesprek hebben, dan voert die alleen maar beleid uit. Heel machteloos. Afschuwelijk. Vaak hebben ze werk en een gezin, maar dat helpt niet.

Alleen al dat ik naar zo'n documentaire kijk, is bijzonder. Want normaal kijk ik liever voor het slapen gaan grinnikend naar Seinfeld op Comedy Central.

De uitzending is hier te zien.