We zijn helemaal in Heimat 2. Hermannchen, nu Hermann, verhuist van de Hunsrück naar München om muziek te studeren. Begin jaren zestig. Dit is de langste film ooit, lees ik ergens. De omzwervingen van een eerstejaars die helemaal zijn weg moet vinden. De afleveringen duren zo twee uur.
Nadat zijn familie zijn eerste liefde Klärchen heeft weggejaagd wil hij nooit meer terug naar hen en naar Hunsrück en nooit wil hij meer liefde in zijn leven. Maar we voelen al wel aan ons water dat er iets speciaals in de lucht hangt rond de beeldschone en eenzame celliste Clarissa.
Ik vind deze reeks geloof ik nog mooier dan Heimat 1. Die zoekende zielen, niets ligt vast, ofwel alles ligt open... Ze zijn talentvol maar moeten de weg naar succes nog uitvonden. En dan die schamele studentenkamers. De hunkerende meisjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten