In het Singer Museum is een mooie overzichtstentoonstelling van/over de schilder Leo Gestel. De mooiste modernist, noemt Singer hem. Hij was tijdgesnoot van en vrienden met Piet Mondriaan en Jan Sluijters. Ik ken wel werk van hem, maar heb niet één iconisch beeld in mijn hoofd. Dat blijkt te kloppen: hij heeft zeer uiteenlopend werk gemaakt.
De tentoonstelling heeft als icoon een knalroze naakte vrouw, dat staat op de poster, en dat was begin 1900 natuurlijk enorm aanstootgevend, maar dat vind ik niet het spannendst. Ik ga nadat ik alles heb gezien weer opnieuw een rondje lopen, op zoek naar dat ene beeld, het mooiste schilderij. Ik kan het niet vinden. Deze vind ik erg mooi, vooral om de ogen. Maar ik kan er ook zo tien andere voor in de plaats zetten.
Hij is echt een schoolvoorbeeld van dat schilderkunst het leven opfleurt,alleszins
Hij schilderde en tekende uitgaansleven, lezende vrouwen, naakten, landschappen, bloemen, kubistische vingeroefeneningen, pointilistisch, expressionistisch. Aan het eind van zijn leven veel krachtige knoesten van mensen en bomen.
Het is er hártstikke druk, allemaal pensionado's.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten