Het is al weer jaren geleden dat ik dagelijks naar Capelle aan den IJssel op en neer reed en via sluiproutes o.a. via Nieuwerkerk aan den IJssel probeerde de files te vermijden. Die routes staan in mijn geheugen gegrift.
Nu heb ik daar om de hoek een interview. De tocht ernaartoe is een feest der herkenning. het feest dat ik er niet meer elke dag naar toe hoef. Om het ijs te breken begin ik een loflied op dat industrieterrein en op de Hornbach om de hoek, die er indertijd aangekondigd werd, maar steeds niet van de grond kwam. Nu blijkt de Hornbach klaar. Ik overdrijf wel een beetje met mijn lofzang, maar het werkt: de geïnterviewde straalt van al deze ijsbrekerij.
Het is een muziekjongen. Eerder interviewde ik ook al de man van Concerto. Ik heb wat met die cd-winkels en cd-jongens. CD-winkels zijn lang heel belangrijk voor me geweest, maar sinds de iPod en Spotify kom ik er weinig meer. Zaterdag stuitte ik bij ons bezoek aan Haarlem op diverse cd-winkels. En waarom heeft Utrecht, muziekstad bij uitstek, haast geen cd-winkels meer en Haarlem drie? En Rotterdam, ook niet.
Hij is interviews duidelijk niet gewend, maar als commercieel directeur is hij door zijn vrinden-de- vennoten benoemd tot het Gezicht naar Buiten. Het gaat helemaal goed en zo ontspint zich een fijn twee uur durend gesprek. Met aan het eind een rondleiding.
Vanmorgen om 08u begin ik met schrijven en om 10u is het al bijna af. 'Leuk!' zegt Mandy. 'alsof je een verhaal vertelt. Je voelt je helemaal meegenomen.' Ik glim best een beetje.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten