In Trouw van vandaag staat een interview met een Egyptische 'feministisch extremiste' Mona Eltahawy met tattoos en knalrood rood geverfd haar. Knalrood haar is voor haar het symbool van de vrijheid: 'Mijn rode haar zegt: hier ben ik.'
Als ik later op de dag naar een nieuwe vrouwelijke heilige zoek om te tekenen, kom ik terecht op een met rood krullend haar. Dat zie je ook niet veel: meestal zijn ze decent gesluierd. De roodharige heilige heet St. Dymphna, zij was een beeldschone Ierse uit de 7e eeuw, die vluchtte voor haar vader en door hem achternagezeten werd omdat hij met haar wilde trouwen. Zijn vrouw (Dymphna's moeder) was namelijk overleden en hij vond geen geschikte vervangster). Toen hij Dymphna uiteindelijk vond in België en zij nog steeds niet met hem wilde trouwen hakte hij haar hoofd af. Zo wil de hagiografie. Nu is zij beschermheilige van geesteszieken. Dat rode haar zal wel Iers zijn.
(O, zie ik nu, ik ben heel haar aureool vergeten!)
Zoveel roodharigen op één dag, dat moet een betekenis hebben. Een aanmoediging wellicht om terug te keren naar het oranjerode haar. Ik heb er de laatste maand wat beschaafder 'hazelnoot' in. Dat is toch anders dan róód.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten