Omdat het komkommertijd is gaan we lunchen in Driebergen, waar we bediend worden door een jongeman met halflang knalrood geverfd haar en uitgesproken eyeliner boven zijn ogen. Hij is verder niet vrouwelijk gekleed. Ik kan mijn ogen niet van hem af houden.
Ik zoek op internet een plaatje van een lookalike, maar dat kan ik niet vinden. We vinden het bijzonder dat hij er van zijn werkgever zo bij mag lopen. Ik merk dat ik het niet leuk vind dat ik zulke gedachten heb, ik zou het gewoner willen vinden. Maar dat vind ik niet. Ik vind het prachtig, maar weet vervolgens niet hoe contact te leggen, dan te doen alsof er niets aan de hand is.
Ken jij zulke jongens, vraag ik na afloop aan Vinnie. Is hij een soort dandy? Maar dandy's hebben volgens hem meer traditionele Engelse kleren aan. Zulke jongens vinden zichzelf in elk geval héél bijzonder, weet hij.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten