Hoe graag ik ook zou willen, ik kan niemand de schuld geven. Ik heb zelf kamperen in Engeland voorgesteld. Maar die regen in een tent, laat staan opbreken en verplaatsen in de regen, daar word ik nog steeds best sacherijnig van.
We zijn naar camping Hadrians Wall verhuisd, dat vond ik wel een mooie historische naam, al moet ik me in het wel en wee van de wall nog even verdiepen. Hij is hier in het jaar 122 door de oprukkende Romeninen neergezet. Ook hier is het fully booked. De weekends zijn het probleem, legt deze campingbaas uit. Hij heeft per dag een plattegrond met daarop per dag de boekingen getekend. Waar we nu zitten is een mooi plekje, maar we moeten er wel over 3 dagen weer van af, waarschuwt hij. Als we 5 dagen willen heeft hij alleen nog een smalle strook naast een wild barbecuende grootfamilietent.
Rare nacht. Voor het eerst deze vakantie lig ik weer uren wakker. Tegen de demonen in het hoofd ga ik de soorten regen onderscheiden en proberen van alle soorten regen te houden. Het regent eigenlijk heel zachtjes, maar in een tent klinkt regen al gauw heftiger dan het in werkelijkheid is. 's Morgens is het geluid van de vogeltjes ook heel anders dan op de vorige camping aan zee. Daar waren veel kraaiachtigen, hier meer kleine beweeglijke piepertjes. Er zijn ook veel konijnen. Kortom: deze nacht is een hele spirituele oefening.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten