Vroeger te Groningen liep ik met Marg langs het Van Starkenborgkanaal, en rond Baflo en Mensingeweer, en op Schiermonnikoog, later in Kampen in het Roggebotsebos en sinds jaar en dag alweer in de polder Bossche Broek. Dit heb ik geloof ik al eens eerder gememoreerd, de beelden komen weer boven. Vandaag willen wat anders en doen we het Hart van de Westbommelerwaard. Dat is een behoorlijk eenzaam gebied ten westen van Zaltbommel. Het gebied de Bommelerwaard is eigenlijk een eiland, tussen de rivieren Maas en Waal.
Het is een raar kaal landschap, voor wandelaars totaal kapotverkaveld.
Er loopt nu een 'klompenpad' doorheen. Wandelaars heroveren stukje bij
beetje het landschap.Het is bijzonder zompig in de Westbommelerwaard en ik ben mijn wandelschoenen vergeten. Dus loop ik te soppen en te glibberen op mijn nieuwe slangeleren sneakers. Oei.
Wat ervaren wij als zo positief in kale landschappen, vragen wij ons af. Andere mensen zouden er acuut diep depressief van worden. Wij niet. Het is wel een uitdaging er de schoonheid van te zien. Goed om je heen kijken. En zien. Dan zie je de luchten, de nuances in de groei en bloei, rare vormen in het landschap, bijzondere gebruiken. Misschien is het een mooie metafoor voor de manier waarop we in het leven staan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten