Via ‘track&trace’ krijg ik halverwege de dag een melding dat mijn passe-partoutjes gearriveerd zijn bij Swaak, dus ik snel er naar toe. Het bezoek aan de winkel is geen onverdeeld genoegen, want ze blijken nog maar onlangs overgenomen door de Duitse lijstenfirma (https://www.gerstaecker.nl/) en nu moeten allerlei processen zoals de webwinkel geïntegreerd worden.
Ik heb nog wat gegoogeld over de overname, maar kan er niet veel over vinden. Blijkbaar zaten de Nederlandse winkels voor kunstenaarsbenodigheden in zwaar weer en heeft de Duitse firma ze gered. De oud-directeur van Swaak is nu de directeuren van de Nederlandse tak met zo’n tien winkels. Die gaat internet erbij nemen.
De medewerkers bij Swaak weten nog van niets. Die webwinkel is niet hun ding. Voor hen is die van die Duitse eigenaar. Ze weten niet waar de pakjes liggen, laat staan waar ze mijn passe-partoutjes kunnen vinden. Ze zijn er helemaal niet zo blij mee, dat zie je zo, al blijven ze heel beleefd.
Er zijn drie collega’s afwezig vanwege Corona dus ze kunnen ze zaterdagmiddagdrukte sowieso al nauwelijks aan. Mijn vraag kost zo tien minuten en ze verdienen er niets aan. Ik pruttel: jullie website biedt het aan: in de webwinkel kost het passe-partoutje 3,30 en in de winkel 8 euro. Wij moeten ook betaald worden, zegt hij. O bah, dat ik nu zo’n calculerende burger ben geworden.
Twee tekeningen, twee lijstjes, bubbeltjes plastic, karton, papier, plakband maakt één pakje van 1750 gram. Vólgende stap: versturen via PostNL of DHL. Het houdt de mensch in deze pandemische dagen een beetje bezig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten