4 mei vorig jaar was de laatste keer dat ze me krullen had gezet. Staat in het kaartenbakje van de kapper. Het is de hoogste tijd, ik ziet er echt een beetje slodderig uit. Voddig.
Het kost 3 uur tijd om mij weer krullen in te zetten, want met mijn langere haar is het veel meer werk, maar het is weer een groot genoegen bij de kapsalon te zijn. Al die mensen die passeren. Een stokoude dame laat haar haar prachtig toeperen maar als ze klaar is steken er stormen en hagelbuien op. Het houdt niet op. Dan brengt de kapper haar maar even naar huis. Een andere mevrouw is halfzijds verlamd, hersenbloeding ofzo, maar ze kom toch zelf met de scootmobiel en waggelend. Want als je haar maar goed zit. Dat geldt natuurlijk voor ieder van onszelf. Er komt een stokoud echtpaar met een kleindochter die bijna niets meer weten. ‘U bent vorige week nog geknipt’, zeggen ze tegen de ongekamde meneer.
Het Poolse maisje en ik stralen allebei als mijn haar klaar is, en thuis Bobby ook. De coupe Wouke Scherrenburg had ook een charme, maar dit is meer ik, met die krullen. ‘Jonger’, oordeelt Zus3 die ik tref op de vierde verjaardag van haar vierde kleindochter.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten