De zon schijnt eindelijk weer dus ik ga naar de tuin. Vorige week had ik al donkerblauwe grondverf gekocht. De balken en de ‘lambrisering’ zijn viesgroen en die worden blauw.
Ik weet dat ik altijd knoei met verven en nu ik balken moet verven boven mijn hoofd is het helemaal erg. Ik zit er helemaal onder, niet alleen mijn handen maar ook mijn gezicht. Ik hoop maar dat niemand me ziet maar nee hoor, daar is al een buurvrouw op de tuin die in klaterend gelach uitbarst. Ik klaterlach maar wat mee.
Ik ben heel blij op de tuin. Kwinkelerende vogeltjes. Ik aan het verven. Ik onder de verf. Een lachende buurvrouw. Allemaal goed.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten