Het is alweer bijna twee weken dat Bobby en ik ons ‘s avonds ontspannen met de Netflix-serie Never Have I Ever over het Indiaas-Amerikaanse pubermeisje Devi. Heel erg geestig. Ze is begaafd maar ook een beetje gek. Ze is haar vader verloren en heeft daarna maanden niet kunnen lopen en in een rolstoel gezeten, maar nu loopt ze weer. Devi heeft twee beste vriendinnen, een Afro-Amerikaanse lesbische nerd en een Chinese actrice. Ze is dol op Paxton, de hunk van de school, en ze heeft een sterke competitie met Ben, de knapste jongen van de klas. En dan die Indiase moeder, dermatoloog, en de knappe nicht Kamela die bij het inwoont en die traditioneel uitgehuwelijkt moet worden. Het is een geestige en aandoenlijke mix van gemengde gevoelens, uitbarstingen.
We zijn helemaal dol op Devi en kunnen niet wachten tot het tijd is voor de volgende aflevering. Bij wijze van welkome afleiding van het dagelijks Journaal met weer nieuw schokkend nieuws uit Oekraïense, van de debatten met minister Hugo de Jonge, en een onthullende documentaire over de evacuatie van Nederlanders uit Afghanistan afgelopen augustus.
We zijn helemaal dol op Devi en kunnen niet wachten tot het tijd is voor de volgende aflevering. Bij wijze van welkome afleiding van het dagelijks Journaal met weer nieuw schokkend nieuws uit Oekraïense, van de debatten met minister Hugo de Jonge, en een onthullende documentaire over de evacuatie van Nederlanders uit Afghanistan afgelopen augustus.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten