Bobby’s oudste Nichtje komt eten. Ze is ook al weer 31 jaar. Voor haar vak doet ze goede werken in (de buurt van) oorlogsgebieden. Woonde en werkte jaren in Erbil in Irak bij een Italiaanse hulporganisatie om onderwijsprojecten op te zetten en nu gaat ze binnenkort werken bij het Duitse Rode Kruis in Oekraïne.
Het bezoek is heel genoeglijk en gezellig. Het is wel duidelijk dat zij ons heel oud vindt. Haar ouders, die ze duidelijk ook heel oud vindt, zijn nog jonger dan wij. Op een gegeven moment vraagt ze hoe Bobby en ik elkaar hebben leren kennen. Die vraagt stelt bijna niemand. We hebben er ook niet echt een duidelijk eenduidig verhaal over. Maar met horten en stoten en giechelend komen we er wel zo’n beetje uit. Terwijl wij haar naar de bushalte begeleiden zegt ze dat ze het zo leuk vindt dat ze het gevraagd heeft. Dat vraag je aan jongere mensen, zegt ze, niet aan oudere mensen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten