Ilyas

Gelezen: Ilyas door Ernest van de Kwast. Ik houd erg van Ernest van der Kwast. Ook dit is weer een mooi boek. Geëngageerd doch ook humoristisch. Hoofdpersoon is een man van in de veertig, een conservator van het Museum Boymans van Beuningen die met zijn vrouw en zoontjes in een nieuwbouwwoning in een oude Rotterdamse wijk woont is eigenlijk alleen maar in zijn werk geïnteresseerd en niet in zijn vrouw en zoontjes. Hij is helemaal gek van Rembrandt en als het museum een nieuw werk van Rembrandt aangekocht heeft is hij het er niet mee eens dat het echt een Rembrandt is en dat ventileert hij in een praatprogramma op tv. Dan wordt hij op staande voet ontslagen. 

Het gaat over veel. Het begint met een scène bij een benzinestation aan de A12, waar tijdens het tanken zijn vrouw even naar het toilet is gegaan en hij wegrijdt zonder haar. Niet vanwege ruzie maar hij is zich niet-vermelde bewust dat ze er niet is. Maar het gaat ook over die achterstandswijk waar allemaal middenklasse mensen komen wonen in een straat met omhekte achterruimte - net al wij wonen al wonen wij tegen een mooie jaren dertig straat aan. De gentrificatie. 

Hij vertelt thuis niet dat hij ontslagen is en gaat de werkster en dan een neef Ilyas van de werkster met financiële problemen door de bureaucratische mallemolen helpen. Ernest van de Kwast is zelf ook buddy voor achterstandsjongeren. 

Zijn vrouw wil graag interesse en intimiteit en seks, in die volgorde, maar het komt allemaal niet bij hem binnen. Interesse toont hij in zijn werk en in de mensen die hij bijstaat maar niet in zijn vrouw en kinderen. Tot hij eruit getrapt wordt en niemand anders dan die jongen Ilyas heeft om bij aan te bellen.

Hij kaart serieuze zaken aan maar doet dat met grote luchtigheid.