Parkberaad

Het Parkberaad houdt een (na)zomerborrel en wij van de werkgroep Communicatie mogen ook komen. Het gezelschap bestaat deels uit gemeenteambtenaren en deels uit vrijwilligers. ‘Bent u vrijwilliger,’ vraagt zo’n kantoormedewerkster van het Wijkbureau. Ik ben dat niet zo gewend, ik voel me niet direct thuis in de karakterisering ‘vrijwilliger’, maar in dit Park is dat de indeling van de mensheid: de Ambtenaren en de Vrijwilligers. De Vrijwilligers zijn bevlogen buurtbewoners vaak met veel kennis van zaken. Soms pensionado’s, soms jonger. Vaak uit het arbeidsproces geknikkerd.

Ik raak er in gesprek met een dame van mijn leeftijd die vertelt dat ze ooit opgeleid was tot ecoloog, maar uiteindelijk een carrière als koordirigente heeft gehad, en toen dat op een dag ineens op was (ze kon geen koor meer verdragen) was ze in een diep dal en een kleine uitkering beland en daar langzaam uit gekrabbeld, vrijwilliger geworden eerst bij Slot Zuilen en nu als (vrijwillig) ecoloog in het noordelijk deel van het Park. Landschspsbeheer. Dat doet ze samen met een tachtigjarige Vleutense ecoloog. 

Het is een grote verrassing om met deze dame te praten. Goed onderlegd, uit het goede hout gesneden. Als ik over de buurt taxi vertel wil ze dat ook. Wat vind ik (sommige) dames van onze leeftijd toch fijn. Een jaar geleden trof ik hier een oud-journaliste van het Utrechts Nieuwsblad, net met pensioen, dat was ook al zo fijn, maar die wilde bij nader inzien toch niet meer journalistiek werk doen.