Bobby heeft de afgelopen weken al wel tien keer een lekke band gehad. En maar weer plakken, en weer plat. Alles heeft hij al geprobeerd: een nieuwe binnenband, een nieuw velglint...
Het is zaterdagavond. We gaan uit eten met Nol en Ernie, weer bij mijn Griek. Maar Bobby komt nooit opdagen. Ernie heeft hartstikke honger, dus ten langen leste beginnen we maar vast. Hij heeft vast weer een lekke band, zeg ik. En inderdaad.
Diep in de nacht als het eten al lang gedaan is en de Grieken nu eindelijk wel eens naar huis willen, vindt Bobby in zijn achterband een zilveren oorstekertje met een hartje. De Engel van de Punaise met het Hartje, zeg ik pesterig.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten