Retraite

De week vakantie eindigt met een stilteretraite. Het kwam agendatechnisch even niet anders uit. We zijn weer in Ranst, in Hof Zevenbergen. Hier leven een aantal ‘zusters’ samen met een paar ‘leken’ en samen met een aantal vrijwilligers runnen ze een bezinningsoord. Ik heb een kamer op een hoek. Aan alle kanten herfstbladeren om mij heen. Het weekend heeft een thema: omvorming, transformatie. Ik weet het niet zo, ik ben momenteel  meer van het-is-goed-zoals-het-is.

We krijgen een eigen kamer, eten en drinken, een inleiding, een beeldmeditatie en de uitnodiging de stilte haar werk te laten doen. Ik gevoel altijd verzet tegen de inleiding en de opdrachten, maar ga op enig moment toch mijn ‘huiswerk’ doen. Wie weet levert het me toch wat op. Ik ben tenslotte zelf meegegaan. Vrijwillig. Dus ga ik in mijn schriften vragen beantwoorden over een transformatie waar je in zit, of waar je in gezeten hebt, of waar je in zou kunnen gaan zitten. Hoe dat dat voelt. Eerst mogen we een woord opschrijven dat ons invalt bij het woord omvorming. Mij valt binnen het woord ‘muziek’. Huh? Ja. De anderen zeggen loslaten, ont-wikkelen, verruiming, van buiten naar binnen, maar ik zeg muziek.

Een transformatie is dat ik met de hand schrijf, en niet blog. Dan komt er heel andere tekst uit. Bloggen is meer entertainment. Geschiedschrijving. Herinnering. Plezier. Zelfverwerkelijking. Herwaarderen. Dagboek schrijven is meer introspectie. Schouwen.

Ik ga al 10 jaar met deze retraite mee. De eerste keer was ik denk ik begin vijftig. Toen waren veel deelnemers zestig. Nu zijn er al diversen zéventig. 'Ouwe mensen', zou Mandy zeggen. Alleen maar 'ouwe mensen'. 

Er is bij dit retraite-oord een Lourdesgrot. Dat is pas een fenomeen. Geen idee of het ook in Nederland bestaat. Ik weet nog dat ik eens uit eten was met de redactie, lang lang geleden, bij de Ethiopiër aan de Marnixstraat in Amsterdam, ik woonde net aan de Zeeburgerdijk en had een kamertje over. Toen biechtte ik op dat ik graag een kapelletje wilde. We hadden een Vlaamse medewerker en die zei toen: ‘een Lourdesgrot’? Ik had er nog nooit van gehoord, maar het woord sprak mij enorm aan en ik zei ja. Er worden hier dagelijks tientallen kaarsen gebrand. Ik doe het ook altijd.

Verder luister ik veel muziek. Mijn transformatie is wellicht dat ik sinds het samenwonen minder muziek ben gaan luisteren en dat ik graag weer meer muziek wil luisteren. De muziek die ik vandaag ontdek is het album ‘Rêverie’ van de cellist Jian Wang en de luitspeler Göran Söllscher. Práchtig. Het mooiste nummer vind ik hun vertolking van 'Milonga del Angel' uit 'Suite del Angel' van Astor Piazzolla.