Nou, in tegendeel. Met zijn ook zeer actieve echtgenote woont hij aan de oude straat die door het Park loopt en waar vóór het Park er was alle tuinderijen aan lagen. Een stuk van hun land is door de gemeente onteigend en overgenomen, maar ze hebben nog heel wat over. De tuin is van haar. Veel bloemen en groentes. Kassen zijn er ook en diverse werkplaatsen voor hem. Bijenkasten ook. Hij doet het vrijwilligerswerk in de buurt, zij de tuin, de boodschappen, het koken, de koffie, de koekjes.
Hij is een techneut. Waar hij ook komt daar lost hij de technische problemen op. Een hij heeft een grote hobby: modeltreinen. In zijn werkende leven was hij leraar techniek op de LTS, later directeur. Na zijn pensioen is hij actief geworden in diverse verenigingen.
Nu de wet- en regelgeving omtrent modeltrein-evenementen steeds strenger wordt laat hij zijn treinen alleen nog in zijn eigen voor- en achtertuin lopen.
Vanaf het begin heeft hij zich tegen het Park aan bemoeid. Er is goed maar hem geluisterd, veel van zijn ideeën zijn meegenomen, overgenomen, zowel door de oermoeder van Leidsche Rijn stedenbouwkundige Riek Bakker als door de ontwerper van het park Adriaan Geuze.
Daaruit voortvloeiend is hij actief bij de Krasse Knarren, de pensionado’s die op donderdagen in het park werken. Zij doen het finetunen van het beheer. Wat de gemeente laat liggen. Daar onderhoudt hij het machinepark.
En tijdens zijn verhalen over het Park komen er (vooral van zijn vrouw) ook nog lange verhalen over hun uit Brazilië geadopteerde kinderen. Ze komt met foto’s van haar ouders en dertien broers en zusters, die allemaal in de tuinderij gezeten hebben. Het tuinbedrijf uit Harmelen waar ik regelmatig plantjes koop is van haar neef. En uiteindelijk krijg ik ook nog honing mee en bietjes en bietjesplantjes. Wat een belevenis weer.
En nu van deze chaos een verhaal bouwen. 'Dat zeg je altijd als je terugkomt van een interview', meent Bobby, 'en het lukt je altijd.'
Geen opmerkingen:
Een reactie posten