Wegwerkzaamheden

In Utrecht hebben we voortdurend en overal wegwerkzaamheden. Mij hoor je er verder niet over, ik ga ervan uit dat ze nodig zijn en dat de situatie beter wordt. Zo woon ik in de buurt van het project ‘de Westelijke Boulevard’, waar momenteel een doorgaande route vergroend wordt. Al jaren. De Marnixlaan en de Cartesiusweg. Er wordt hier heel veel over gemopperd.  Omdat ik niet heel veel auto rijd heb ik er meestal niet zoveel last van. Wel verbaas ik me over twee nieuwe ovaalvormige rotondes die problemen veroorzaken in plaats van oplossen. Zeker in de spits staat het verkeer daar veel langer vast dan voorheen.

En nu is ook de rotonde bij het Eykmanplein in Oost in de revisie. Daar kan je niet langs. Daar kom ik heel veel langs met de Buurttaxi. Op weg naar en van Tuindorp en Voordorp en Wittevrouwen móet je over die rotonde. 

Voor elke rit met de taxi heb je een kwartier. Ik vind dat krap. Ik heb al vaak gepleit voor shifts van 20 minuten, maar dat helpt niet. Het is dat je ook wel eens een kwartier of een half uur geen rit hebt dat het doorgaans wel lukt. Voor de ziekenhuisritten heb je een half uur, want die liggen buiten het gebied dat wij bedienen. 

Deze vrijdag moet ik voortdurend van Tuindorp naar Overvecht-Noord of Zuilen en langs dat plein. En dan geven die wegwerkzaamheden best stress. Een ouder Marokkaans echtpaar moet van Zuilen naar het St. Anthonius ziekenhuis in Leidsche Rijn. Die route gaat over die ovale rotonde en de Cartesiusweg. Je vóelt de spanning van die mensen: Halen we het? Komen we wel op tijd? We redden het net en de terugweg rijd ik over Maarssen. Hemelsbreed is dat kilometers om, maar dat gaat veel voorspoediger. De Marokkaanse vrouw complimenteert me als ik ze weer thuis aflever: ‘Goed gedaan!’