My First Pumpkin

Ik heb weer eens een raar akkevietje. Voor de grap had ik zondag op Facebook gepost: ‘Wie wil er een courgette’, vanwege die enorme courgettes. Op de foto die ik erbij plaatste kon je niet zien hoe groot ze waren, maar wie er een in het echt zag, barstte in lachen uit. Ik was er al een kwijt aan een buurvrouw (de kleinste) en een aan Zus+Zwager3.

Enfin, een vage kennis toonde interesse. Zij woont in Overvecht, ik ken haar van jaren terug bij de Buurt Taxi, waar zij telefoondiensten draaide. Dat doet zij al een tijd niet meer, maar laatst troffen we elkaar ergens. We bleken we qua leefomstandigheden van alles gemeen te hebben: na je zestigste je goeie baan kwijt raken, jarenlang fanatiek solliciteren en niet geloven dat het niet lukt, en toch dan opgewekt voort-maar-weer. 

We werden Facebookvrienden. En altijd als ik een foto plaats van mijn tuin en/of huisje geeft ze een duimpje. Zelf plaatst ze er altijd de dagelijkse posts van Park De Gagel door, die ik ook zeer waardeer. Kortom: je denkt we zijn een beetje zielverwanten, wellicht.

Dus haar gunde ik wel een courgette. Maandag einde ochtend meldde ik haar: vanaf 14u werk ik een uurtje op de tuin. Misschien kun je de courgette dan halen? Ja ze kon om 15u. 

Na een uurtje werken - het was nogal heet - wilde ik wel weer naar huis, maar ze kwam maar niet. Om 15.30 fietste ik weg, en ik appte haar dat het me te lang duurde, maar dat ‘haar’ courgette op de tuintafel lag. Ik hoorde niets meer. 

Kom ik de volgende dag weer op de tuin: is niet alleen de courgette weg, maar ook mijn pompoen! My First Pumpkin, die per ongeluk tijdens het grastrimmen van zijn stokje was geraakt. Ik pissig. Die heeft die vrouw uit Overvecht natuurlijk meegenomen, denkende dat als zij die courgette mocht dat ze dan ook de pompoen wel mocht. Maar ja ik had geen bewijs. 

Bobby zei vergoelijkend dat iedereen dat gedaan kon hebben, wat ook zo is, maar toch wist ik het zeker. Dus ik app haar op mijn allervriendelijkst dat tot mijn teleurstelling mijn allereerste pompoen er niet meer ligt en of zij zich herinnert hoe dat was toen zij die courgette gepakt had.  

Na een dag krijg ik antwoord. De courgette bleek verrot van binnen. En de pompoen had ze inderdaad meegenomen. Ze dacht dat dat wel kon. Maar ze zou hem terugbrengen. 

Wat is nou een pompoen, kun je zeggen. Op zoveel plattelandsweggetjes liggen elk najaar pompoenen in overvloed, maar toch? Die neem je toch niet zomaar mee?