De evaluatie

We hebben onze laatste campingdag en doen totale rust. ‘O’, zegt Bobby, ‘dit zou ik nog wel een week willen.’ Het geval wil dat de zon eindelijk weer tevoorschijn komt dan is het in de zon meteen snoeiheet. Dan kun je in het gras een boekje lezen of een muziekje luisteren. Dat kon dus al deze weken niet. 

En dan de evaluatie. Vanwege mijn angst voor een te hete vakantie te hebben kregen we een te koude vakantie. Maar wel mooi. We gaan proberen of we de tent hier in de container kunnen achterlaten, dat scheelt op de terugweg weet met al die hellingen en passen. Bobby is het er nu ook mee eens; het tentdoek is op. We gaan een nieuwe grote tent kopen en een kleintje voor korte overnachtingen. 

We houden een lange lijst over met wat-we-ook-niet-gedaan-hebben, maar we moeten leren luisteren naar de stem die vraagt om rust en stilte. Misschien is het de leeftijd. Maar ik ben gewoon domweg gelukkig als we geen programma hebben, geen museum, geen klooster, een wandelingetje, een boodschapje. Natuurlijk af en toe ook wat spektakel, maar liever minder.