Het vertrekstation is in Silvaplana, hier vlakbij. Bij ons in de cabine stapt een hele stoot orthodoxe joden in. Mannen met keppels en pijpenkrullen, jongetjes ook al met keppeltjes en pijpen krulletjes. De moeders-de-vrouwen als hobbezakken. Ik vind het niet netjes om te zeggen, maar ik heb het niet zo op deze godsdienst. Volgens mij zijn dit Amerikanen, maar misschien zijn het ook wel voormalige Amerikanen die naar die joodse nederzettingen in bezette Palestijnse gebieden zijn verhuisd. Mijn beeld van deze groep mensen is nogal ingekleurd door films over vrouwen die zich los worstelden uit dit beklemmende milieu.
Op de berg voeren we een gesprek hoe we de vakantie nu verder gaan doen. We hebben. Oh ruim een week. Ik blijf het liefst de hele tijd op één plek waar ik veel kan lezen en tekenen en wandelen. Net als bij onze klooster-uitjes. En af en toe mee op een toeristisch uitstapje. Bobby is veel nieuwsgieriger dan ik. Dus als ik alle dingen doe ik sowieso graag doe, en de dinfebvxx cms die het kamperen van je vergen, plus de uitstapjes die Bobby verzint, dat is te veel.hoe nu verder.
Hoe aangenaam verrast hij ook is over de Zwitserse plek waar we nu verblijven, toch wil hij weer graag naar Italië. Dat is hier vlakbij dus in feite maakt dat niet zo uit. Ik ben echter beducht voor propvolle Italiaanse campings waar de Italianen hun tentjes pal tegen de jouwe aan zetten, wat ons een paar jaar geleden overkwam, maar volgens Bobby kwam dat door de Italiaanse feestdag Maria Hemelvaart op 15 augustus. Dan hebben alle Italianen een lang weekend vakantie. Dan zijn we alweer lang en breed terug in Nederland. We kijken het nog een dagje aan.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten