Podcast

Het is een bijzondere vakantie, mede door de Zwitserse kou en de hielspoor-voeten. Echt lange wandelingen gaan niet. Echt lang buiten zitten gaat ook niet. Eigenlijk lig ik relatief veel in/op ‘bed’. En dan soms ook nog uren wakker. Op beide campings heb je redelijke WiFi in de tent, en oplaadpunten voor de telefoons en de iPads. In het verleden moest je vaak naar het receptiegebouw voor een beetje verbinding. 

Hoe dan ook, ik heb wel weer 20 boeken, mee maar ik lees minder dan voorheen en lig ineens best veel naar podcasts te luisteren, en wel die van Platte Grond die Hani501 me eerder deze week aanraadde. Na de podcast over Hoog Catharijne luister ik naar verhalen over Vinex-wijken, over de brug over de Lek bij Vianen, over de afschuw van rechtse politici tegen modernisme in de architectuur, over de woningcrisis en bouwen voor asielzoekers en niet zo kapitaalkrachtige starters op de woningmarkt, over lelijke gebouwen zoals het stadhuis van Terneuzen, over jaren zeventig ‘bloemkoolwijken’ met woonerven, als reactie op de jaren zestig flattenwijk. Eigenlijk gaat het steeds over snelle meningen over wat mooi en lelijk is, zonder kennis van zaken, zonder je te verdiepen in de achtergrond, de geschiedenis, de ideeën, de idealen. Ik vind het héél interessant.

Vooral die over de Viaanse kunstenaar Wim van Sijl die al 25 jaar met succes streed tegen de sloop van de oude brug over de Lek bij Vianen. In 2004 kwam er een nieuwe brug. Het is een uitzending uit maart 2021 en toen lag die oude brug er nog steeds. Heel leuk vind ik zijn verhaal hoe hij als kleine jongen vanuit IJsstelstein waar hij opgroeide met zijn vriendjes over die grote machtige stalen brug met al dat snelverkeer naar Vianen liep. De verhalen roepen zoveel beelden op over waar ik gewoond heb, gefietst heb, gelopen heb. Betekenisvolle plekken. Toen ik in Zeeburg woonde had je al die bruggen over het AmsterdamRijnkanaal, en die heb ik in Utrecht ook weer. Maar al die bruggen en het hele Nederlandse wegen- en bruggen-systeem stamt uit een groot plan uit 1927. Het autoverkeer nam zo toe dat er betere wegen en ook bruggen moesten komen. Ik herinner me ook weer de sensatie van het fietsen over de (nieuwe) brug bij Zaltbommel, drie jaar ofzo geleden. Als ik naar Vianen fiets maak ik op de pont vaak een foto van de brug. Nooit tot me door laten dringen dat er twee bruggen lagen en sinds 2022 nog maar één.

Ach, ik kan niet al die podcasts van ‘Platte Grond’ hier gaan navertellen, maar van harte aanbevolen.