Omdat het leven te vaak te snel voor woorden gaat en ik ook best van het tempo 'slow' ben (in elk geval zou willen zijn), heb ik me aangemeld voor een introductiecursus Meditatie. Het zijn zes avonden en een hele dag. Zondag. En we krijgen allerlei verschillende technieken. Ik fiets elke dag langs het raam waarin ze de cursus aanbieden. Dat leek me reden genoeg.
Vanavond was les 1. Ik ken de bijbehorende teksten, dus het is de kunst niet in-de-weerstand te schieten. Natuurlijk zegt ook deze dame dat we in het hier-en-nu moeten proberen te leven, met áándacht. En dat we de sensaties, gedachten en gevoelens die ons tijdens het stilzitten bespringen liefdevol moeten beschouwen, zonder oordeel. Ze zegt ook dat we de neiging zullen hebben om in-de-weerstand te schieten.
Oefening 1 was dat we een handje met (slechts) drie rozijnen kregen en de opdracht die zo langzaam mogelijk op te eten. Dat was boeiend, omdat je je al snel realiseert hoe snel dat gewoonlijk gaat en hoe weinig je dan proeft. De tweede rozijn ging alweer veel sneller dan de eerste, omdat ik voor ik het door had alweer vergeten was dat ik in slow motion zou eten. Maar de derde was des te lekkerder. Ik heb het het langste volgehouden van allemaal. En dan mag je weer liefdevol en zonder oordeel vaststellen: Lucie Theodora, wat ben je toch competitief.
En verder betrapte ik mij tijdens het mediteren steeds op de gedachte: 'Dit is leuk om over te bloggen', en: 'Lucie Theodora, jij gaat níet om je heen kijken en grapjes over dit alles bedenken om te bloggen'. Maar ik bleek van de juffrouw ook weer niet 'Ik mag Niet' te mogen denken, want dan ga je het júist denken. Kortom: mediteren is best ingewikkeld.
Oefening 1 was dat we een handje met (slechts) drie rozijnen kregen en de opdracht die zo langzaam mogelijk op te eten. Dat was boeiend, omdat je je al snel realiseert hoe snel dat gewoonlijk gaat en hoe weinig je dan proeft. De tweede rozijn ging alweer veel sneller dan de eerste, omdat ik voor ik het door had alweer vergeten was dat ik in slow motion zou eten. Maar de derde was des te lekkerder. Ik heb het het langste volgehouden van allemaal. En dan mag je weer liefdevol en zonder oordeel vaststellen: Lucie Theodora, wat ben je toch competitief.
En verder betrapte ik mij tijdens het mediteren steeds op de gedachte: 'Dit is leuk om over te bloggen', en: 'Lucie Theodora, jij gaat níet om je heen kijken en grapjes over dit alles bedenken om te bloggen'. Maar ik bleek van de juffrouw ook weer niet 'Ik mag Niet' te mogen denken, want dan ga je het júist denken. Kortom: mediteren is best ingewikkeld.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten