She did it. Frances is getrouwd. Eerder heb ik al verteld over de locatie: Drumtochty Castle bij Aberdeen, en over onze discussies omtrent het huwelijk. Toen was het onderwerp een tijdje uit mijn systeem, maar nu is het ineens bewaarheid. Ze was een week weg en nu ze terug is houdt ze voortdurend haar trouwring onder je neus. Het is dat ze zo leuk is...Het is goed dat ik erover blog, vindt ze. Ook al mocht ik er niet bij zijn, ze wil toch graag de mensen inspireren. Ze heeft al meer dan een uur verslag gedaan van het huwelijk, van minuut tot minuut, verteld over de details en de rituelen. Hoe de Schotten trouwen, en dat gaat verder dan de alle mannen in Schotse kilt. En hoe hartverwarmend mooi iedereen zong en sprak. Alles ging in het Engels, maar haar lievelingspsalm was Wat De Toekomst Brengen Moge, Mij Geleidt Des Heeren Hand.... Hoe alle ongelovige jonge vrienden en vriendinnen gewoon meezongen met A Toi la Gloire... Kortom: het was allemaal van het Grote Gebaar.
Niet álles ging van een leien dakje. Groom was zijn koffers vergeten en moest op het vliegveld nog overhemden kopen. Hij had geen goede auto geregeld en zo had ze stamvoetend op de parkeerplaats van het verhuurbedrijf tekeer gegaan: 'Ik Trouw Niet In Een Stationcar!' Het bal werd begeleid door DJ Freek. Dat was het enige stukje dat níet goed voorbereid was. Een beetje buiten beeld gebleven, misschien omdat Groom niet zo'n danser is.
DJ Freek draaide als openingsnummer 'Love and marriage' van Frank Sinatra. De tekst is best romantisch (Love and marriage, love and marriage / Go together like a horse and carriage / This I tell you brother / You cant have one without the other), maar ik associeer de song toch meer met The Bundy Family.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten