Vanavond deden we de Nada Brahma-meditatie, een oude Tibetaanse techniek die oorspronkelijk in de vroege ochtenduren beoefend werd. Nada Brahma betekent Stem van God. Deze duurt een uur. We neurieden en zoemden.De meditatie gaat als volgt. Eerst zit je een half uur in een ontspannen houding met gesloten ogen, terwijl je zachtjes maar hoorbaar zoemen en een vibratie door het lichaam laten gaan. Dit alles gaat vergezeld van het geluid van klinkende gongen en klokken, waarmee het gezoem zich vermengt.
De tweede fase, van een kwartier, bestaat uit twee gedeelten. Eerst breng je je handen naar voren met de palmen naar boven en draai je ze in een cirkelvormige beweging naar buiten. Daarna keer je je handen om, de handpalmen omlaag, en beweeg je ze in tegengestelde richting. Eerst de energie naar buiten, dan terug naar binnen, is het idee.
De laatste kwartier lagen we stil op ons matje met een dekentje over ons heen. Sommigen snurkten zachtjes. Ik geloof dat ik dat niet was.
Dit was een mooie meditatie. De eerste van de cursus waar ik me OK bij voelde. We moesten het doen met de ogen dicht, maar af en toe keek ik stiekem uit een ooghoek hoe de anderen het deden. Juf zat erbij als een dikke Boeddha, en Mannie kreeg tijdens tweede helft van de tweede fase allemaal stuipen, waardoor ik me voor ging stellen dat dat steeds erger werd en dat hij zijn kleren van zijn lijf ging rukken en als een bezetene piemelnaakt door het lokaal zou gaan hollen. Maar niets van dat alles gebeurde. En ik moet nog leren niet op de anderen te letten, maar bij-mezelf-te-blijven.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten