Teenager te Emmen

Waren we bij de Oude Moeder op bezoek en omdat de zon nogal scheen gingen we op een terras een koffie drinken. Elk een portie 'Drentse leut' namen we, met elk een kelkje 'huppelolie'. 'n Bakkie leut is een kopje koffie, maar die huppelolie? Is dat Drentse humor voor de toeristen van buiten? Neen! Huppelolie bestaat echt en is een likeur / kruidenbitter van de firma Van Wees.

We zaten op steenworp afstand van dit beeldje, dat voor mij op de een of andere manier echt het optimisme van de jaren vijftig en zestig verbeeldt. Vroeger heb ik het bij mijn weten eigenlijk nooit gezien of bekeken, maar het was er op de een of andere manier wel altijd. Het stond op de Markt, voor de Oudheidskamer. Die nu niet meer bestaat, maar een restaurant is geworden.

Het moet toen het geplaatst werd een betekenisvol beeld geweest zijn. Een beetje googelen levert op dat de maker van het beeld (het heet 'Teenager') Pieter Starreveld (1911) was en dat het in 1963 geplaatst werd. Toen was ik zes. Emmen was in de tijd van de Wederopbouw benoemd tot groei-oord, zoals later Lelystad, Almere, Purmerend, Enkhuizen als groei-oord bestempeld zijn. Dat begint met groot optimisme. Er kwam wijk na wijk na wijk, school na school, bedrijf na bedrijf. Het dreef jonge gezinnen daar naar toe, met toekomstdromen voor de kinderen.

Nu zijn de teenagers van toen al decennia lang weg. Emmen is vergrijsd. Al die mensen in die wijdse nieuwbouwwijken zijn oud geworden en willen nu liever compact wonen in een flat naast het Noorderdierenpark. Ik zat op het terras en keek naar de bonkige Drenten die en masse aan het winkelen waren. Het optimistische droombeeld van dit modelletje meisje liep er niet tussen.

Eén tenger meisje zag ik, ze was met twee vrienden aan het Zandmeertje. Oude Moeder en ik deden daar de wandeling om het Zandmeertje. Twee jongens en een meisje van een jaar of twintig, type rauw volk, hadden hun roestbak het bos in gereden en hingen daar halfnaakt met hangstoeltjes en een plaid omheen. Toen we hen passeeerden en groetten, zei het meisje - ik neem aan om ons te provoceren - tegen de jongens: 'Zullen we een triootje doen?'

Deed me denken aan toen ik als teenager met mijn buurmeisje Annet onszelf in het winkelcentrum liepen te vervelen. We vonden iedereen zo saai, dat we steeds iets te luid zeiden: 'Is jouw vader al uit de gevangenis?' in de hoop dat iemand reageerde. Maar niemand reageerde.