De tweede keer Heerlijk Zingen is al een stuk minder eng dan de eerste keer. Je weet nu een beetje wat je kan verwachten: beetje indianenliedjes, soefiliedjes, improviseren, canons, uitnodiging om alleen te zingen, contact leggen door zingen, de stem laten resoneren door je lijf, verzin het maar.
Els is niet mee en dat is goed, dan moet je het helemaal op eigen kracht doen en ga je ook geen flauwe grappen maken.
Het ruimt enorm op, je wordt er gewoon blij van. We maken niet traditioneel kennis met elkaar (wie-ben-je, wat-doe-je) maar we zingen samen. Soms maken we alleen maar geluiden, als de juf dat zegt. Je hoort en ziet elkaar in al je onvolkomenheden en toch ook plezier. De ervaring is vergelijkbaar met de weekenden Stilteretraite die ik gedaan heb. Je zegt niets tegen de groepsgenoten, maar met de ogen heb je contact, en dat is soms meer dan in gesprekjes.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten