Zus4 is een dagje hier. Vol lof over ons práchtige huis. Zo leuk, zo gezellig, al, zo goeie sfeer... Dat doet de burger - die alleen maar geneigd is te kijken naar wat er nog níet af is - goed.
Lang, lang geleden woonde zij te Woerden. Toen ging zij veel schaatsen op de Utrechtse kunstijsbaan Vechtsebanen, vertelt zij, die op spuugafstand van ons Huis te Zuylen blijkt te liggen. Je ziet het verlangen in haar ogen branden. Dat verlangen heb ik nog werkelijk geen enkele maal gevoeld.
Het onderwerp ijsbaan levert een stroom aan herinneringen op. Begin jaren negentig. Schaatsen was toen echt een ding. Ex en ik gingen elke maandagochtend schaatsen op de kunstijsbaan te Bloemendaal, die vanuit Bos & Lommer vanaf het oude Sloterdijk-stationnetje makkelijker te bereiken was dan de Jaap Edenbaan. Ik kon nauwelijks schaatsen, maar voor de belevenis ging ik toch mee. Zus4 was in die tijd blijkbaar van de Vechtsebanen. Als het vroor was zij van de lange afstandstochten door Zuid-Holland. Of met Ex Noord-Holland in. Ik krabbelde toen van ons Twiske-wijkje naar Oostzaan en Landsmeer. Toen ze naar Mecklenburg-Vorpommern verhuisde was het met het schaatsen gedaan. Daar heb je wel veel meren, maar daar worden - in het tegenwoordig zeldzame geval van natuurijs - alleen maar kleine ijshockeyrondjes op geveegd.
Lang, lang geleden woonde zij te Woerden. Toen ging zij veel schaatsen op de Utrechtse kunstijsbaan Vechtsebanen, vertelt zij, die op spuugafstand van ons Huis te Zuylen blijkt te liggen. Je ziet het verlangen in haar ogen branden. Dat verlangen heb ik nog werkelijk geen enkele maal gevoeld.
Het onderwerp ijsbaan levert een stroom aan herinneringen op. Begin jaren negentig. Schaatsen was toen echt een ding. Ex en ik gingen elke maandagochtend schaatsen op de kunstijsbaan te Bloemendaal, die vanuit Bos & Lommer vanaf het oude Sloterdijk-stationnetje makkelijker te bereiken was dan de Jaap Edenbaan. Ik kon nauwelijks schaatsen, maar voor de belevenis ging ik toch mee. Zus4 was in die tijd blijkbaar van de Vechtsebanen. Als het vroor was zij van de lange afstandstochten door Zuid-Holland. Of met Ex Noord-Holland in. Ik krabbelde toen van ons Twiske-wijkje naar Oostzaan en Landsmeer. Toen ze naar Mecklenburg-Vorpommern verhuisde was het met het schaatsen gedaan. Daar heb je wel veel meren, maar daar worden - in het tegenwoordig zeldzame geval van natuurijs - alleen maar kleine ijshockeyrondjes op geveegd.
'Wat kunnen júllie kletsen!' zegt Bobby. 'Het houdt niet op!'
We zouden wandelen. 'Waar?' vraag ik. Ze oppert de ijsbaan. 'Ga maar!' zeg ik groots. En daar gaat ze. Ik ga mooi niet mee. Kan ik nog even op de bank.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten