We hebben steeds meer het gevoel iets te willen dóen voor de vluchtelingen, zeggen we tegen elkaar tijdens het eten. Met steeds meer afgrijzen kijken we naar de botte tegenstanders van de vluchtelingen, met ongeloof luisteren we naar mensen die benadrukken hoe bang ze zijn voor die Syriërs en Eritreers. De behoefte om wat te doen roet, maar wat?
In Utrecht is een Facebooksite en een website 'Welkom in Utrecht', en die organiseren van alles voor de vluchtelingen hier in de Jaarbeurshallen, die daar zitten te wachten en zich dood te vervelen. Wat ze hier bijvoorbeeld doen is maaltijden organiseren bij de mensen thuis. Dan geef je je op en dan kun je die avond een paar vluchtelingen bij jou thuis te eten noden. Je haalt ze om vijf uur en gaat dan lopend of met de bus naar jouw huis. Om 21 uur breng je ze weer terug.
Er zijn ook mensen die spontaan taalcursussen organiseren. Bobby kreeg gisteren een mailtje en was vanmorgen een soort van taaldocent in een buurthuis. Het ging allemaal knullig, het wad niet goed voorbereid, maar het gebeurde wel en twintig mannen waren er even uit, en verkeerden even onder welwillende Nederlanders. Ik wilde ook wel, maar ik moest werken..
Geen opmerkingen:
Een reactie posten