We gaan naar het kerkgebouw in Overvecht waar Bobby tot zijn (en mijn) onuitsprekelijke vreugde sinds een week zijn nieuw baan heeft. Hij is gevraagd er deze zondagochtend zijn gezicht te laten zien aan de - vanwege Corona - slechts dertig aanwezige gemeenteleden. En als tochtgenoot zit ik naast hem.
Het is niet zo’n móóie (want 1966) maar wel erg prettige kerk. Oecumenisch, vooral hervormd met een vleugje katholiek. Er is een erg mooi koor onder leiding van een geweldige dirigent/pianist. Ze zingen veel Huub Oosterhuis. Deze kerk doet me het meeste aan De Duif aan de Prinsengracht in Amsterdam denken. Hier zijn ook lekenprekers, en die kan ik een stuk beter aanhoren dan theologen. Vandaag een mevrouw die kunsthistoricus is.
Na afloop staan de allemaal buiten te kletsen, want binnen mag niet. Ze kunnen niet zonder elkaar. Leuk dat dit nu een betekenisvolle plek in zijn leven gaat worden. En dus ook een beetje in míjn leven. Ik rijd in de wijk al de buurt taxi en nu ook dit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten